Strona internetowa utworzona za pomocą narzędzia do tworzenia witryn Site.pro
Utwórz Nową Stronę Internetową

Kiedy warto zapisać się na wizytę do psychiatry?

"...lepiej wcześniej niż później..."

Określenie terminu wizyty u psychiatry często wymaga szczerej samooceny objawów i codziennych doświadczeń. Chociaż nie powinieneś próbować samodzielnie diagnozować żadnych konkretnych schorzeń psychicznych, możesz uświadomić sobie i odnotować zachowania, emocje i wzorce myślowe, które są niezdrowe i zakłócają Twoje codzienne życie. Chociaż szukanie pomocy w przypadku problemów ze zdrowiem psychicznym może być trudne i przytłaczające, jest to konieczne. 

Choroby psychiczne są bardzo powszechne, a zdrowie psychiczne jest tak samo ważne jak zdrowie fizyczne. Jeśli korzystasz z pomocy terapeuty, może Cię on skierować do psychiatry. Jeśli będzie to Twoja pierwsza wizyta związana ze zdrowiem psychicznym, możesz udać się bezpośrednio do psychiatry w celu diagnozy i uzyskania planu leczenia. Epizody pogorszenia stanu zdrowia psychicznego mogą pojawiać się losowo, rzadko lub być stałe. Ważną rzeczą do zapamiętania jest to, że jeśli negatywnie wpływają na jakość życia, jest to wyraźny znak, że powinieneś szukać pomocy. Jeśli masz którykolwiek z poniższych objawów lub doświadczeń, możesz rozważyć wizytę u psychiatry lub poinformowanie o tym swojego lekarza pierwszego kontaktu: 


• Niezdolność do zarządzania lub kontrolowania swoich emocji. 

• Ciągłe lub częste epizody złości. 

• Nadmierne lub irracjonalne obawy. 

• Angażowanie się w ryzykowne zachowania. 

• Nadmierne zmartwienie i/lub smutek. 

• Znaczące zmiany we wzorcach snu. 

• Stosowanie substancji psychoaktywnych.

 • Zaburzenia odżywiania. 

• Spadek wydajności w szkole lub pracy. 

• Wycofanie się z sytuacji społecznych. 

• Myśli o samookaleczeniu. 


Pamiętaj, że posiadanie lub szukanie pomocy w przypadku choroby psychicznej nie jest wstydem. Im szybciej zwrócisz się o pomoc i leczenie, tym szybciej poczujesz się lepiej. 

Dla Pacjenta

 


Jak przygotować się do wizyty u psychiatry lub psychologa?


Przydzielono Ci już godzinę i datę. Przygotuj się, aby jak najlepiej wykorzystać sesję lub konsultację. Aby to zrobić, należy wykonać następujące czynności:


• Zapisz skargi i pytania, które chcesz zadać lekarzowi (podczas spotkania martwisz się, zapominasz o ważnych szczegółach, umykają ci fakty dotyczące rozwoju zaburzenia).

• Jeśli już konsultowałeś się ze specjalistą, skorzystaj z jego opinii lub zaleceń.

• Jeśli byłeś już leczony z powodu swojego zaburzenia, śpisz nazwy lub nawet weź leki, którymi byłeś leczony lub zrób zdjęcia wszystkich leków, którymi byłeś leczony.

• Jeśli miałeś badania lekarskie, przynieś  wyniki badań.

• Jeśli spotykasz się z psychoterapeutą lub psychologiem w sprawie swojej relacji z drugą osobą, warto poprosić tę osobę o spisanie problemów i trudności, które jej zdaniem występują.



GODZINY PRACY


Wylacznie wcześniej uzgodnione wizyty i konsultacje:


Poniedziałek - czwartek 15:00 - 20:00 Piątek, sobota niedziela, święta – nieczynne


W weekendy i w święta pomoc medyczna (w tym psychiatryczna) w sytuacjach poza normalnymi godzinami pracy jest dostępna w szpitalach psychiatrycznych w ramach tzw. ostrego dyżuru (ul. Nowowiejska 27, ul. Sobieskiego 9 w Warszawie i in.)

 


Kiedy udać się po wsparcie psychiatry? 


Psychiatra to lekarz medycyny, który może diagnozować i leczyć stany psychiczne, emocjonalne i behawioralne. Psychiatra może przepisywać leki i zabiegi medyczne oraz wystawiać zwolnienia. 

Czym zajmuje się psychiatra? Psychiatra to lekarz będący ekspertem w dziedzinie psychiatrii. 


Psychiatra zajmuje się diagnostyką, leczeniem i profilaktyką zaburzeń psychicznych, emocjonalnych i behawioralnych. 

Jaka jest różnica między psychiatrą a psychologiem? Psychologowie leczą choroby psychiczne za pomocą psychoterapii. Psycholog w odróżnieniu od psychiatry nie może przepisywać leków. Psychiatrzy zazwyczaj leczą bardziej złożone schorzenia psychiczne, zwłaszcza te, które wymagają leków, leczenia lub hospitalizacji. Psychiatra bardzo często ściśle współpracuje z psychologiem lub psychoterapeutą podczas procesu pracy z Pacjentem. Zakres działania i pomocy tych specjalistów uzupełnia się wzajemnie. Spotkania z psychologiem zazwyczaj są częstsze niż z psychiatrą. Psycholog lub psychoterapeuta omawia na bieżąco to z czym zmaga się pacjent, psychiatra natomiast czuwa nad stanem pacjenta podczas wizyt kontrolnych. Często w znacznym stopniu posiłkując się wywiadem i opisem psychologa prowadzącego. Współpraca psychologa i terapeuty z psychiatrą jest bardzo istotnym elementem szybkiej poprawy stanu zdrowia Pacjenta. 


Co robi psychiatra? Psychiatra ocenia, diagnozuje i leczy zaburzenia psychiczne, emocjonalne i behawioralne. Psychiatrzy są lekarzami i mogą zlecać lub przeprowadzać różne testy medyczne i psychologiczne. Testy te, w połączeniu z rozmowami na temat objawów oraz historii medycznej i rodzinnej, umożliwiają psychiatrom diagnozowanie schorzeń psychicznych. Psychiatrzy opracowują również zindywidualizowane plany leczenia, które mogą obejmować psychoterapię, leki i inne zabiegi medyczne. Co leczy psychiatra? 



Psychiatrzy mogą diagnozować i leczyć wiele rodzajów schorzeń, w tym: 


• schizofrenia i inne psychozy

• zaburzenia urojeniowe (paranoja, z. Otella)

• zaburzenia snu (bezsenność, tzw. lunatyzm, upojenie przysenne)

• następstwa psychiczne organicznych uszkodzeń mózgu (fizycznych, posttraumatycznych, pooperacyjnych, toksycznych (alkohol, narkotyki) i w przebiegu chorób somatycznych, ogólnoustrojowych (np. niedoczynność tarczycy, cukrzyca, ch. Parkinsona itp.)

• uzależnienia (chemiczne i behawioralne)

• choroba Alzheimera i inne typy otępienia

• zaburzenie lękowe (nerwicę) i fobie 

• ADHD, DDA, PTSD itd.

• spektrum autyzmu 

• zaburzenie afektywne jedno- i dwubiegunowe

• depresja, dystymia, cyklotymia

• zaburzenia osobowości 

•  zaburzenia hipochondryczne

• zaburzenia psychiczne w przebiegu upośledzenia umysłowego, innych zaburzeń neurorozwojowych

• zaburzenia dysocjacyjne

• zaburzenia somatyzacyjne

• zaburzenia odżywiania 

• zaburzenie obsesyjno-kompulsywne (OCD)



Jakie metody leczenia stosują psychiatrzy? 


Psychiatrzy stosują i przepisują różne metody leczenia, w tym: 

  1. Psychoterapia 
  2. Leki 
  3. Inne metody leczenia, takie jak przedczaszkowa stymulacja magnetyczna (TMS) i inne. 


Leczenie chorób psychicznych jest bardzo indywidualne dla każdej osoby, często obejmuje ono kombinację terapii. 


Czego się spodziewać w trakcie wizyty u psychiatry?

Aby jak najlepiej wykorzystać wizytę u psychiatry, warto się do niej przygotować.

Przynieś listę najważniejszych kwestii, które chcesz omówić ze swoim psychiatrą. 

• Omów nowe objawy lub zmiany w istniejących lub wcześniejszych objawach. Rozważ prowadzenie codziennego dziennika objawów, aby łatwiej było śledzić, jak objawy się zmieniają lub wpływają na jakość życia. 

• Omów wszelkie zmiany w swoim ogólnym stanie zdrowia fizycznego. • Omów historię chorób fizycznych i psychicznych swojej rodziny. 

• Podziel się ze swoim psychiatrą, jak postrzegają cię inni, zwłaszcza rodzina, przyjaciele i współpracownicy, którym naprawdę na tobie zależy. 

• Przynieś listę wszystkich aktualnie przyjmowanych leków i substancji. Uwzględnij leki na receptę; Leki bez recepty; wszelkie witaminy, suplementy i produkty ziołowe. 

• Bądź szczera / szczery, nie zatajaj faktów lub swoich obaw przed psychiatrą lub psychologiem. Im bardziej się otworzysz tym celniejszą uzyskasz pomoc. 


Jakie pytania zadać psychiatrze? 


Pomocne może być zadawanie psychiatrze następujących pytań podczas wizyty: 

• Jaka jest moja diagnoza i jak do niej doszedłeś? 

• Jakie masz doświadczenie w leczeniu mojego schorzenia? 

• Jakie są moje możliwości leczenia? 

• Kiedy mogę spodziewać się poprawy? 

• Skąd będę wiedzieć, że czuję się lepiej? 

• Co powinienem zrobić, jeśli czuję się gorzej? 

• Z kim mam się skontaktować w nagłym przypadku związanym z moim stanem? 

• Jakie są skutki uboczne mojego leku? 

• Czy będziesz współpracować z moimi innymi lekarzami / terapeutami? 


Chociaż uznanie i szukanie pomocy w przypadku zaburzeń zdrowia psychicznego może być przytłaczające, często bywa koniecznością. Bardzo często również przynosi szybkie efekty i złagodzenie objawów, zwłaszcza przy wczesnym rozpoznaniu. Psychiatra może postawić trafną diagnozę i zaproponować plan leczenia. Psychiatrzy i psychoterapeuci są ekspertami w swojej dziedzinie i mają aktualną wiedzę na temat badań, leków i ścieżek terapeutycznych, które mogą Ci pomóc. Twój psychiatra będzie z tobą współpracował, aby ustalić najlepszy dla ciebie plan leczenia. 

Informacje dla pacjenta, który rozpoczął leczenie, oraz dla jego rodziny 


 • Ze względu na poważne konsekwencje objawów zaburzeń psychiatrycznych, nie można je lekceważyć. 

• Leczenie powinno się rozpocząć jak najszybciej, pozwala to osiągnąć lepszy rezultat. 

• Zaburzenia psychiczne są przewlekłą chorobą, którą można i należy leczyć. 

• Zaburzenia psychiczne często można wyleczyć. 

• Leczenie może przynieść szybką poprawę stanu zdrowia psychicznego i poprawę funkcjonowania społecznego. 

• Choroba powinna być diagnozowana i leczona przez lekarza psychiatrę. 

• Decyzję o podjęciu leczenia i rodzaju terapii podejmuj razem z lekarzem-psychiatrą. 

• Leczenie z reguły nie jest bardzo uciążliwe. 

• Leczenie jest długotrwałe, dlatego bardzo ważna jest współpraca z lekarzem i przestrzeganie zaleceń. 

• Leki stosowane w zaburzeniach psychiatrycznych nie uzależniają. 

• Bardzo ważna jest systematyczność leczenia, także w okresie poprawy stanu zdrowia psychicznego, przestrzeganie zaleceń lekarza psychiatry. 

• Leków nie można odstawić nagle, po uzyskaniu poprawy stanu zdrowia psychicznego; 

• Odstawienie powinno przebiegać wg indywidualnie dobranego schematu, pod ścisłą kontrolą lekarza psychiatry. 

• Konieczne jest dalsze długotrwałe leczenie profilaktyczne – ma ono zapobiegać nawrotom objawów. 

• Leczenie zaburzeń psychiatrycznych jest leczeniem kompleksowym, istotna jest także psychoedukacja na temat ewentualnych działań niepożądanych stosowanych leków i możliwości radzenia sobie z nimi zarówno w trakcie włączania leczenia, jak i w leczeniu długoterminowym. 

• Dlatego ważna jest dobra współpraca lekarza z pacjentem chorującym na zaburzenia psychiczne, a często także, za jego zgodą, z rodziną chorego, która dostrzega wiele objawów w jego codziennym funkcjonowaniu, niedocenianych przez pacjenta, a bardzo istotnych w planowaniu dalszego leczenia. 

• W trakcie leczenia pacjent nie może spożywać alkoholu, narkotyków ani innych substancji psychoaktywnych, ponieważ nie tylko zmieniają one działanie samego leku, ale mogą również powodować zaostrzenie choroby. 

• Ważne jest zwrócenie uwagi na właściwy tryb życia, sposób odżywiania się, a także odpowiednią ilość oraz jakość snu i odpoczynku. 

• Zaburzenia psychiczne, początkowo mogą nie wywoływać istotnych zaburzeń w życiu społecznym czy rodzinnym, ale nieleczone zawsze prowadzą do znacznej jego dezorganizacji, konieczności zmiany ról rodzinnych, konsekwencji szkolnych, zawodowych, finansowych (utrata pracy, pozycji zawodowej, partnera, załamanie kariery). 

• Korzystna jest psychoterapia wspierająca dla pacjenta. 

• Również członkowie rodziny Pacjenta mogą pytać lekarza psychiatrę o ewentualne możliwości pomocy i wsparcia dla siebie, jeśli odczuwają taką potrzebę. 

• Bardzo ważna jest systematyczna kontrola również u lekarza rodzinnego w zakresie stanu zdrowia somatycznego i odpowiednie leczenie ewentualnych chorób somatycznych u lekarzy określonych specjalności.

Fakty i mity na temat leków psychotropowych 



W odniesieniu do leków stosowanych w psychiatrii, potocznie zwanych lekami psychotropowymi lub „psychotropami” funkcjonuje wiele nieuprawnionych mitów, które bazują na strachu, niepełnej wiedzy, bądź jej braku. Leki nie są dobre na wszystko, nie stanowią panaceum, jednak często są niezbędne do prawidłowego, a przez to skutecznego leczenia, które jednak zawsze powinno odbywać się pod kontrolą lekarza, najlepiej – psychiatry. Poniżej omówiono kilka wiarygodnych faktów oraz mity dotyczące leków psychotropowych: 

FAKT: leki te nie uzależniają (z wyjątkiem benzodiazepin, czyli klasycznych leków przeciwlękowych i to nieprawidłowo stosowanych), 

FAKT: leki te nie „piorą” mózgu ani nie niszczą psychiki, czasami mają wręcz działanie ochronne na neurony mózgu, 

FAKT: większość z nich nie jest stymulantami, 

FAKT: leki przeciwpadaczkowe mają własności stabilizujące nastrój, co nie oznacza, że np. choroba afektywna dwubiegunowa jest tym samym zaburzeniem co padaczka, 

FAKT: leki przeciwpsychotyczne (stosowane w schizofrenii) mają własności przeciwmaniakalne, co nie oznacza, że np. choroba afektywna dwubiegunowa jest tym samym zaburzeniem co schizofrenia, 

FAKT: skuteczność litu w chorobie afektywnej dwubiegunowej nie oznacza jego niedoboru w organizmie, 

FAKT: osiągnięcie terapeutycznego poziomu leku w surowicy nie oznacza wyleczenia choroby, a tylko takie (skuteczne) stężenie leku, przy którym zaczyna on działać, 

FAKT: niektóre zaburzenia da się leczyć bez leków z zastosowaniem psychoterapii, a ich skuteczność bywa porównywalna (nie dotyczy to jednak poważnych zaburzeń psychicznych, takich jak na przykład schizofrenia, choroba afektywna dwubiegunowa, głęboka depresja, ciężkie zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne i inne, 

MIT: są to leki dla ludzi „słabych” (nieprawda – choroba nie wynika ze słabości charakteru danej osoby), 

MIT: celem ich przyjmowania jest zastąpienie woli osoby chorującej lub jej ubezwłasnowolnienie (nieprawda – celem ich stosowania jest właśnie poprawa funkcjonowania pacjenta i jego większa satysfakcja z życia), 

MIT: lekarze zawsze kierują się interesem finansowym przepisując dany lek (nieprawda – niekoniecznie, przeczy temu przykład preparatów litu, który jest lekiem tanim i w zasadzie nie reklamowanym przez firmy farmaceutyczne oraz wiele innych takich przykładów),  

MIT: rozpoczęcie farmakoterapii samo w sobie sprawia, że leki psychotropowe muszą być przyjmowane bez końca i nie da się ich odstawić (nieprawda – leczenie często trzeba kontynuować długoterminowo nie dlatego, że leków nie można odstawić, a dlatego, że wymaga tego zapobieganie nawrotom danej choroby), 

MIT: są całkowicie bezpieczne, więc można je przyjmować w dowolnych ilościach i w każdych okolicznościach (nieprawda – leki psychotropowe, jakkolwiek z reguły są bezpieczne i dobrze tolerowane, zawsze wymagają konsultacji lekarskiej, która pozwoli dobrać lek dla danego pacjenta uwzględniając szereg istotnych danych). 

8 warunków skutecznej psychoterapii 

______________________________


 [1] W wielu przypadkach konieczne jest uznanie psychoterapii priorytetową kwestią na danym etapie życia. Nie traktując pracy nad sobą poważnie sabotuje się proces osobistej przemiany, a nawet częstokroć zaprzepaszcza szansę na wyzdrowienie. Zdrowienie musi stać się kwestią kluczową gdyż proces ten wymaga wiele uwagi, pochłania ogrom trudu i pracy. Nie pracując nad sobą z prawdziwym oddaniem tej sprawie, ryzykujemy, że trwała poprawa nie nastąpi. 


 [2] Psychoterapia wymaga autentycznego zaangażowania tzn. czynnego udziału przez cały czas, a nie tylko w toku sesji terapeutycznych. Konieczne jest faktyczne wdrażanie w życie wiedzy wyniesionej z sesji, rzeczywiste monitorowanie swojego sposobu myślenia, faktyczne praktykowanie nowych strategii postępowania, realne eksperymentowanie z zachowaniami alternatywnymi względem dotychczasowych. Terapeutyzując się zaledwie od niechcenia, możemy liczyć tylko na byle jakie efekty. 


 [3] Psychoterapia to proces wymagający czasu, w którym stale w zaangażowany sposób należy pracować nad sobą. Terapia nie jest magiczną sztuczką, która w bliżej nieokreślony sposób daje upragnione efekty. Potrzeba czasu, by pewne działania przyniosły pożądane rezultaty, więc należy stale troszczyć się o motywację do pracy nad sobą i wytrwać w zaangażowaniu. Poddając się zbyt prędko lub cofając zaangażowanie nie w porę, albo pracując nad sobą niekonsekwentnie i w sposób nieciągły, możemy uzyskać w najlepszym razie cząstkowe i tymczasowe rezultaty. 


 [4] Psychoterapia wymaga rzetelnej, ciężkiej i nierzadko bolesnej pracy nad sobą. Szanse na wyzdrowienie są natomiast mniejsze, gdy ma miejsce: lekceważenie harmonogramu spotkań, wymigiwanie się z wykonywania prac osobistych, ignorowanie zaleceń, brak regularnego trenowania technik i sposobów radzenia sobie z emocjami albo sabotowanie terapii poprzez inne ewidentnie utrudniające leczenie zaniechania. Samo „chodzenie na terapię” czy wykonywanie w pośpiechu, na kolanie pisemnych zadań to stanowczo za mało, by uzyskać satysfakcjonującą i trwałą poprawę. Trzeba naprawdę chcieć sobie pomóc. 


[5] Należy wziąć odpowiedzialność za swoje leczenie. Psychoterapeuta wspiera, dostarcza niezbędnych informacji i narzędzi, stwarza optymalne warunki, ale nie może wykonać pracy za klienta. Kluczowa i absolutnie niezbędna część pracy może i powinna zostać wykonana tylko osobiście przez pacjenta – terapeuta w tym nie jest w stanie nikogo wyręczyć. Nie biorąc odpowiedzialności za swoje leczenie zaprzepaszczamy potencjał, który tkwi w naszych możliwościach. 


 [6] Należy zaakceptować zasady wypracowane podczas psychoterapii, ponieważ konsekwentne przestrzeganie wytycznych stwarza warunki, w których zdrowienie jest łatwiejsze lub w ogóle możliwe. Rażące naruszanie reguł i nieprzestrzeganie wytycznych jest równoznaczne z sabotowaniem leczenia i grozi niepowodzeniem. 


 [7] Psychoterapia ma charakter współpracy, w której każdy uczestnik powinien być fair wobec pozostałych. Należy dbać o dobry kontakt z terapeutą, nie ukrywać przed nim ważnych aspektów sytuacji, nie okłamywać go, nie próbować nim manipulować, nie zwodzić go, nie wybielać się ani nie udawać kogoś, kim się nie jest, ponieważ to wszystko utrudnia lub wręcz uniemożliwia psychoterapeucie adekwatne postępowanie. Psychoterapeuta przestrzega etyki zawodu, ale klient także powinien postępować w sposób nieutrudniający, a wręcz sprzyjający dobrej komunikacji i współpracy. Dobre relacje sprzyjają współpracy, a złe wprost przeciwnie. 


 [8] Potrzebny jest wkład własny w terapię. Nie wystarczą sesje i prace osobiste – należy pracować nad sobą również pomiędzy spotkaniami i po wykonaniu zadań danych przez terapeutę. Nie wystarcza posiadanie wiedzy, a nawet umiejętności – trzeba jeszcze wdrażać teorię w życie i praktykować nabyte zdolności. Terapia jest zalążkiem wewnętrznej przemiany, która jednakże nie dokonuje się jedynie w gabinecie, ale urzeczywistnia się przede wszystkim w codziennym życiu. Jeżeli któryś z powyższych warunków nastręcza trudności należy o tym szczerze porozmawiać z psychoterapeutą, by wspólnie znaleźć sposób na uporanie się z tą kwestią.

Test na depresję


Zrób nasz test i sprawdź, czy grozi Ci depresja. 

Droga Czytelniczko, drogi Czytelniku, Depresja uchodzi za jedną z najcięższych diagnoz, jaką może postawić medycyna. Choroba ta może dotknąć każdego z nas, a często jest tak podstępna, że początkowo trudno ją zauważyć. Brytyjscy naukowcy twierdzą nawet, że każdy człowiek (!) przechodzi raz w życiu ten stan. 

Uważa się, że w Polsce żyje 1,5 mln chorych. Należy do tego doliczyć również tych, którzy nie zostali zdiagnozowani. Depresja to częste schorzenie występujące też wśród cukrzyków.  Wykonaj nasz test i sprawdź, czy grozi Ci depresja (wg Rainer Limpinsel). 


Udziel odpowiedzi na wszystkie poniższe pytania, jeżeli znajdujesz się w danym stanie co najmniej 2 tygodnie. 

 Czy cierpisz na depresję? 

 1. Nie śpię dobrze. tak / nie * 

2. Martwię się o moją przyszłość. tak / nie * 

3. Mam uporczywe myśli, nie mogę się zdecydować. tak / nie * 

4. Czasami nie mam ochoty na cokolwiek. tak / nie * 

5. Prawie nigdy się nie cieszę. tak / nie * 

6. Moje życie wydaje mi się bezsensowne, nawet myślę o samobójstwie. tak / nie * 

7. Nie mam apetytu. tak / nie * 

8. Jestem ciągle w stanie niepokoju. tak / nie * 

9. Nie mam ochoty na seks. tak / nie * 

Wynik (liczba odpowiedzi pozytywnych) __________ . 


0-2 odpowiedzi pozytywne: raczej nie masz depresji. 

3-6 odpowiedzi pozytywnych: możliwe jest, że cierpisz na depresję. Wybierz się do lekarza. 

7-9 odpowiedzi pozytywnych: najprawdopodobniej masz ciężką depresję. Wybierz się natychmiast do lekarza. 

Szczególnie istotne jest pytanie numer 6. Myśli samobójcze są zawsze podejrzane. W tym wypadku wystarczy to jedno „tak”, by wybrać się do lekarza i rozpocząć terapię! 


W żadnym wypadku nie należy wstydzić się swojej depresji ani zaprzeczać jej objawom. Depresja to takie samo niedomaganie fizyczne jak artroza, tyle że jego przyczyna leży w mózgu. Wybierz się do lekarza i pozwól sobie pomóc. W dzisiejszych czasach możliwe jest wyleczenie każdej depresji.



W spawie konsultacji, leczenia

prosimy o umówienie się na wizytę 

w jednej z dwóch Placówek:


1.

MACROMEDICA 

Centrum Medyczne 

ul. Gagarina 26/U5 00-754 Warszawa 

Rej. +48 784 000 159 , +48 22 590 44 40 

e-mail: kontakt@macromedica.pl 

 http://macromedica.pl


2.

 ALFA - LEK 

Lecznica Profesorsko-Ordynatorska 

ul. Nowy Świat 58A 00-363 Warszawa 

Rej. +48 22 826 45 02 +48 22 826 23 10 

kom. 606 516 080  rejestracja@alfa-lek.pl 

https://alfa-lek.pl



Zapraszamy 


Zapisy

+48 784 000 159 

+48 22 826 45 02

ZnanyLekarz.pl


PRAKTYKA LEKARSKO–TERAPEUTYCZNA 

Jarosław Lenartowicz

lekarz specjalista psychiatra i seksuolog 

Al. Gen. W. Sikorskiego 11   02–758 Warszawa 

RPWDL 000000237563 - L - 68  PWZL 2652986 

Tel. +48 573 944 666 

e-mail: psychiatra-seksuolog@wp.eu

NIP 7792010330 Regon 634279050

Rachunek #


Copyright by JL © 2023, Wszelkie prawa zastrzeżone ®